W dobie konfederacji barskiej - Tyniec.eu

Reklamy
Szukaj
Idź do spisu treści

Menu główne:

W dobie konfederacji barskiej

<<<
  W ponad sto lat później doszło na terenie Tyńca do jeszcze bardziej dramatycznych wydarzeń, które były związane z walkami konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi oraz królewskimi.
Pomimo stanowczych protestów ówczesnego opata tynieckiego Floriana Amanda Janowskiego, wzgórze klasztorne przez ponad rok, w okresie od kwietnia 1771 roku do początku lipca 1772 roku, pełniło funkcję jednej z najważniejszych twierdz konfederacji barskiej na terenie Małopolski.
W pracach przy fortyfikacji wzgórza klasztornego brali udział miejscowi chłopi tynieccy pod kierunkiem inżynierów francuskich, którzy pozostawali w szeregach konfederatów.
Celem lepszego zabezpieczenia się przed nieprzyjacielem ufortyfikowano także pobliskie wzgórza Szpitalkę oraz Winnicę. Dzięki naturalnemu położeniu i fortyfikacjom wzniesionym według najnowszych ówczesnych wzorów sztuki wojennej, forteca tyniecka stanowiła niezwykle silny bastion obronny. Warto wspomnieć, iż w celu oczyszczenia przedpola walki zostało zniszczonych wiele domów w Tyńcu oraz rozebrano kościół parafialny Św. Andrzeja. Jak wynika z przebiegu walk, twierdza tyniecka pomimo przeważających sił oddziałów rosyjskich stawiła niespotykanie dzielny opór, odpierając kolejne szturmy. Podczas toczących się zaciętych walk znacznie ucierpiała miejscowa ludność. 

Początkowo komendantem twierdzy był Michał Walewski, późniejszy marszałek województwa krakowskiego. Wśród dowódców warto wymienić także pułkownika Klaudiusza Gabriela de Choisy, generała Antoniego Viomenila (starszego) oraz majora Tomasza Wilkońskiego.
Wśród dowódców oddziałów rosyjskich próbujących zdobyć twierdzę był pułkownik Aleksander Suworow (1729 - 1800), późniejszy słynny generał, jeden z najwybitniejszych wodzów rosyjskich.

Konfederaci nie tylko odpierali ataki wojsk Suworowa oraz Franciszka Branickiego, ale także sami od czasu do czasu atakowali, robiąc wypady. Najsłynniejszy z nich miał miejsce w nocy z 1 na 2 lutego1772 roku, kiedy to oddziały konfederackie opanowały zamek królewski na Wawelu. Ostatecznie załoga tyniecka po długich negocjacjach poddała się w dniu 4 lipca1772 roku Austriakom pod dowództwem generała Richarda d'Altona.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego