Tyniec w czasach nowożytnych - Tyniec.eu

   Warto wspomnieć, iż wieś przez wieki aż do 1772 roku należała administracyjnie do powiatu szczyrzyckiego.

W połowie XVI wieku folwark tyniecki został zreorganizowany na nowych zasadach, przeprowadzono meliorację gruntów, założono nowe stawy rybne, w których hodowano przede wszystkim karpie.

Na południowym stoku wzgórza Winnicy rozwinięto uprawę winnej latorośli.

Pod koniec XVI wieku u podnóża wzgórza zwanego Szpitalka został założony przez opata tynieckiego Andrzeja Brzechwę murowany przytułek - szpital, który służył chorym oraz ubogim z terenu parafii.

Wiemy, iż w początkach XVII wieku przy kościele parafialnym Św. Andrzeja funkcjonowała szkoła parafialna. Do czasów współczesnych przetrwały po wspomnianych wcześniej zabudowaniach nazwy miejscowe: Browarek, Zabrowarze, Winnica, Dwór, Szpitalka, Karczmisko, Młynówka.

Okres spokojnego rozwoju miejscowości zakończył się w połowie XVII wieku, gdy państwo polskie toczyło na kilku frontach zmagania wojenne. W latach 1655 - 1657 Tyniec był kilkakrotnie zajmowany i plądrowany przez oddziały szwedzkie, często także dochodziło ze strony najeźdźców do profanowania katolickich świętości. Na polach Tyńca przejściowo obozowały jednostki wojska polskiego pod wodzą miecznika koronnego Michała Zebrzydowskiego. W okolicy działali także partyzanci Kacpra Kasprzyckiego. W sierpniu 1656 roku Szwedzi rozbili polskie oddziały, podczas walk opactwo i wieś uległy ponownemu rabunkowi. Przez kolejny rok na wzgórzu klasztornym stacjonowała załoga szwedzka, znacząc swą obecność zniszczeniem i kontrybucjami. Dopełnieniem zniszczeń „potopu szwedzkiego” było wkroczenie po ustąpieniu Szwedów w 1657 roku oddziałów siedmiogrodzkich księcia Jerzego Rakoczego, które dokonały grabieży oraz częściowo spaliły wieś oraz zabudowania klasztorne.