Tyniec pod panowaniem austriackim - Tyniec.eu

   W 1772 roku na mocy traktatów rozbiorowych, Tyniec znalazł się w granicach Cesarstwa Austriackiego. W latach 1772 - 1782 wieś administracyjnie należała do cyrkułu wielickiego, następnie do myślenickiego.

Ogrom zniszczeń po patriotycznym zrywie konfederacji barskiej w Tyńcu był wielki. Dzięki zabiegom opata Janowskiego, klasztor wraz z wsią oraz kościołem Św. Andrzeja, zostały w znacznym stopniu odbudowane. W 1777 roku biskup sufragan krakowski Franciszek Potkański ponownie poświęcił odbudowany kościół parafialny.

Według danych z 1789 roku wieś liczyła 137 domów i zamieszkiwało ją około 800 osób. Tyniec należał do największych i najludniejszych podkrakowskich wiosek.

W końcu XVIII wieku władze austriackie wprowadziły na terenie Galicji reformę józefińską dotyczącą między innymi stosunków agrarnych. W wyniku wprowadzenia reformy ogół gruntów wiejskich Tyńca podzielono na grunty: dworskie, gromadzkie po około 450 morgów oraz grunty plebańskie, które liczyły 18 morgów.

Dokonano podziału wsi wzdłuż głównych traktów na cztery niwy: Zwierzyniec, Zabidzinę, Zagórze, Grodzisko.

Niwa Zwierzyniec była położona nad Wisłą w północno - zachodniej części wsi, liczyła 43 morgi. Na terenie tej niwy znajdował się kościół św. Andrzeja z cmentarzem, folwark u podnóża wzgórza Winnnica oraz austeria czyli karczma zw. Pańską.

Niwa Grodzisko obejmowała tereny zachodniej części wsi, które zajmowały obszar o powierzchni 307 mórg. Tutaj znajdował się klasztor, u którego podnóża wznosiły się zabudowania starego oraz nowego browaru, a także budynek nowej plebani, cegielnia i młyn samborski.

Niwa Zagórze zajmowała południowo - wschodnią część wsi, jej obszar liczył 368 mórg.

Północno - wschodnie tereny wsi tworzyły niwę Zabidzinę, która liczyła 244 mórg.

Następnie każdą ze wspomnianych niw podzielono na szereg długich, wąskich parcel, stosownie do liczby gospodarstw przypadających na określoną niwę.

W latach 1809 - 1813 Tyniec wraz z pobliskim Krakowem wchodził w skład Księstwa Warszawskiego. Według relacji był to jeden z najtrudniejszych okresów w dziejach wsi oraz opactwa, które musiały płacić znaczące kontrybucje wojenne. Ponadto wielka powódź spowodowana przez wylew Wisły w końcu sierpnia 1813 roku doprowadziła mieszkańców Tyńca do nędzy i głodu.

W latach 1815 - 1848 miejscowość ponownie znalazła się w granicach monarchii habsburskiej, zaś rzeka Wisła pod Tyńcem stanowiła granicę pomiędzy Galicją a Rzeczpospolitą Krakowską. Przez długie lata wieś należała administracyjnie do cyrkułu wadowickiego.